امروزه یکی از مهمترین دغدغه‌های جامعه جهانی مشکلات اقلیمی و زیست محیطی می‌باشد که در این راستا هزینه‌هایزیادی متوجه دولت‌ها و سازمان‌های حفاظت از محیط زیست می‌گردد. روند صعودی تخریب زیست بوم و بروز بحران هایزیست محیطی باعث شده است تا كشور‌ها به طور جدی به چاره‌جویی در این زمینه بپردازند.
در این میان ایران هم جزو کشورهایی است که با تهدیدهای گوناگونی علیه محیط زیست روبرو شده و بحران آب یکی ازمهمترین این تهدیدهاست.
در سا‌ل‌های اخیر بی‌کفایتی حکومت ایران در مدیریت منابع آبی باعث شده بحران آب به عنوان یك چالش جدی پیش رویجامعه قرار گیرد و به خشك شدن رودخانه‌ها و دریاچه‌ها، فرونشست خاک، تغییرات اکوسیستمی و مهاجرت‌های اجباریمنجر گردد.
اما ملل غیر فارس در این مورد هم مانند سایر زمینه‌ها سهم بیشتری از تبعیض و ناعدالتی برده‌اند. خشکاندن دریاچه‌ها،آلوده کردن عمدی رودخانه‌ها و قطع درختان نمونه‌ای از دشمنی جمهوری اسلامی ایران با اتنیک‌های غیر فارسعلی‌الخصوص تورک‌های آزربایجانی می‌باشد.
غارت معادن ارزشمند آزربایجان توسط حکومت نتیجه‌ای جز آلودگی محیطی برای این منطقه نداشته است. این موضوع نهتنها باعث ایجاد رونق اقتصادی در منطقه نشده بلکه موجب تخریب محیط زیست و افزایش فقر و بیکاری شده است. معدنمس سونگون و معدن طلای آدینه زنوز از نمونه های بارز آن است. در اصل ۴۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایرانآورده شده: در بهره‌برداری از منابع طبیعی و استفاده از درآمدهای ملی در سطح استان‌ها و توزیع فعالیت‌های اقتصادیمیان استان‌ها و مناطق مختلف کشور، باید تبعیض در کار نباشد، به طوری که هر منطقه فراخور نیازها و استعداد رشدخود، سرمایه و امکانات لازم را در دسترس داشته باشد.
نمونه‌ای دیگر از این غارت‌ها بریده شدن و به تاراج رفتن درختان جنگل‌های قاراداغ(ارسباران) توسط حکومت می‌باشد کهخسارت‌های جبران‌ناپذیری را به محیط زیست و مردم آن اقلیم وارد آورده است.
دیگر مسئله فاجعه بار زیستی، خشک شدن دریاچه اورمیه است. پایین رفتن هر روزه سطح آب این دریاچه بر اثر عواملانسانی باعث تضعیف کشاورزی و دامداری منطقه، تضعیف گردشگری، نابودی زنجیره حیات، مرگ و میر پرندگان،پراکنده شدن نمک در مناطق اطراف و در نتیجه، به خطر افتادن جان میلیون‌ها انسان شده است. بنا به گفته مدیر کلحفاظت محیط زیست استان آذربایجان غربی در یک سال گذشته شاهد کاهش شدید سطح تراز دریاچه اورمیه بوده‌ایم، کهخطر تولید ریزگردهای نمکی را در منطقه به شدت افزایش داده است. این در حالی است که دولت ابراهیم رییسی نهراهکاری برای ادامه حیات دریاچه داده و نه بودجه خاصی برای احیای آن در نظر گرفته است.
اینها از نمونه‌های فجایعی هستند که مستقیم و غیر مستقیم توسط حکومت ایران در طی سالها بر سر محیط زیستآزربایجان آمده اند.
حال ما به عنوان مردم آزربایجان، مسئولیت داریم که هرچه در توانمان هست برای مبارزه با این تخریبات بکار گیریم و درمقابل ظلم و ستم سیستماتیک جمهوری اسلامی ایران علیه مردم و محیط زیست آزربایجان به پا خیزیم.
