آذوح: رئیس بیمارستان امام رضا در تبریز در تازه ترین مصاحبه ی خود به نکات مهمی اشاره کرده و از سیاستهای پنهان مبنی بر جلوگیری از درمان بیماران کرونایی پرده برداشته است.

وی در مصاحبه ی خود حیاتی ترین ماده حیاتی بیمار کرونایی را اکسیژن دانست و گفت: تامین تجهیزات مورد نیاز پزشکی برای بیماران با توجه به شرایط اقتصادی بازار، عدم ثبات قیمت و نوسانات ارزی حوزه سلامت را با مشکلات بزرگی روبه ‌رو کرده است به‌ طوریکه اکسیژن حیاتی ترین نیاز بیماران کرونایی است و در حال حاضر به یک دغدغه بزرگ تبدیل شده است.

وی عنوان کرد: متاسفانه به جز چند شرکت، هیچ ‌گونه تامین و تولید ‌کننده مطمئن برای اکسیژن در آذربایجان‌ شرقی وجود ندارد و بسیار جای تاسف دارد که چرا هیچ اقدام موثری از سوی سازمان صمت برای صنف اکسیژن سازی نشده است و یا همانند بسیج مردمی برای تهیه ماسک در این بخش هیچ اقدامی نشده است؟!

دینوری گفت: دانشگاه علوم پزشکی با یکی از شرکت های اکسیژن سازی در تهران طی قراردادی که بسته است، چند سالی است که پول خرید اکسیژن ها را پرداخت کرده است اما شرکت مورد نظر با وجود دریافت پول، به تعهدات خود عمل نکرده و به بهانه تغییر قیمت و نوسانات ارزی، حاضر به تحویل اکسیژن نیست و آن ها را دپو کرده است.

رئیس بیمارستان مرجع امام رضا بیان کرد: بیماران ما از کمبود اکسیژن فوت می کنند و جای تأسف دارد که این شرکت حاضر به تحویل اکسیژن ساز ها نیستند.

وی، به خرید تانک اکسیژن برای بیمارستان اشاره کرد و گفت: چون از چند ماه قبل تر می دانستیم که با مشکل کمبود اکسیژن مواجه خواهیم شد، یک تانک برای ذخیره اکسیژن خریدیم اما تانک به تنهایی نمی‌ تواند اکسیژن بسازد بلکه باید آن را پُر کرد.

دینوری با بیان اینکه متاسفانه خودمان به خودمان بخاطر منابع مالی زود گذر خیانت می کنیم اظهار کرد: مسائل اقتصادی منجر شده است تا تهیه برخی وسایل ضروری از جمله سرساکشن و دماسنج که حتی در داخل کشور هم تولید می‌ شوند را نتوانیم تهیه کنیم؛ این روزها تجهیزات پزشکی بسیار سودده هستند و بسیاری از لوازمی که در یک سال به فروش نمی‌ رفت، در یک ماه به فروش می رسند و از سوی دیگر، برخی حاضر نیستند تولیدات خود را وارد بازار کنند و به گرانی کالای پزشکی دامن می ‌زنند.

وی اذعان کرد: واحد تولیدی در سامانه تدارکات اعلام عدم موجودی می ‌کند و سپس شخصا با کارپرداز تماس گرفته و با قیمت‌ های گزاف اقدام به فروش می ‌کند! آیا مسئولی وجود دارد که به چنین مسائلی نظارت و رسیدگی کند؟ در این شرایط آیا رواست که من به دنبال سرساکشن و دماسنج باشم؟!