فرشته قاضی روزنامه‌نگار

بیست سال بعد از واقعه کوی دانشگاه ۱۳۷۸، نام سعید زینالی در فهرست ناپدیدشدگان اجباری گروه کاری ناپدید شدگان سازمان ملل قرار دارد و از سرنوشت او خبری در دست نیست. خانواده اش می گویند مسئولان امنیتی و قضایی ایران از آنها خواسته اند که دست از پی گیری سرنوشت فرزندشان بردارند.

در روز هجدهم تیر سال ۱۳۷۸ و در پی اعتراض دانشجویان دانشگاه تهران به تعطیلی روزنامه اصلاح طلب "سلام"، مأموران انتظامی و لباس شخصی به کوی دانشگاه تهران حمله کردند که به پنج روز ناآرامی منجر شد. یک سرباز وظیفه کشته شد، چندین دانشجو مجروح و یا زندانی شدند و به وسایل شخصی دانشجویان خسارات زیادی وارد شد.

از میان کسانی که گفته شد در جریان رخدادهای سال ۷۸ کشته شدند، قتل عزت ابراهیم‌نژاد، سرباز وظیفه، تنها موردی است که رسما از سوی حکومت پذیرفته شد، هرچند عامل آن شناسایی نشد. در پرونده شکایت دانشجویان از نیروی انتظامی و لباس شخصی ها هم یک سرباز به نام اروجعلی ببرزاده به اتهام سرقت یک ریش تراش محکوم و پرونده بایگانی شد.

سرنوشت نامعلوم سعید زینالی

سعید زینالی، فارغ التحصیل رشته کامپیوتر از دانشگاه تهران به گفته خانواده اش تنها ۵ روز بعد از ۱۸ تیرماه ۱۳۷۸ و درگیری‌های کوی دانشگاه در منزل مسکونی خود بازداشت و به محل نامعلومی منتقل شد. پی‌گیری های خانواده آقای زینالی در خصوص وضعیت و سرنوشت او تاکنون بی‌نتیجه بوده است.

اکرم نقابی، مادر سعید زینالی در گفت و گویی با بی‌بی‌سی فارسی اعلام کرده است: "سه مامور با اسلحه آمدند و گفتند سعید را برای ۱۰ دقیقه سوال می‌برند. سعید در زمان بازداشت ۲۲ ساله بود. دو یا سه ماه بعد از بازداشت از زندان تماس گرفت، گفت من خوب هستم و دنبال کارهایم باشید، بعد از آن هیچ خبری از پسرم ندارم".

محمود سالارکیا، معاون سابق دادستان تهران در امور زندان‌ها و محمدرضا نقدی، رئیس حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی در سال ۱۳۷۸ از جمله مسئولانی هستند که به گفته خانم نقابی با او درباره فرزندش صحبت کرده‌اند و محمدرضا نقدی خطاب به او گفته است که "پسر شما را بچه‌های عملیات ما دستگیر کرده‌اند".

اما پی‌گیری‌های خانواده سعید زینالی در نهایت به هیچ نتیجه‌ای نرسید و غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی سابق قوه قضاییه عنوان کرد که "هیچ مدرکی "مبنی بر بازداشت او وجود ندارد و ممکن است آقای زینالی "مفقود" شده‌ باشد.

مادر سعید زینالی می گوید: '۴ دهه است جمهوری اسلامی روی کار آمده و از این مدت من دو دهه است که می پرسم پسر من کجاست؟ بیست سال همه جا رفته ام، شکایت کرده ام و پرسیده ام در پاسخ توهین کرده اند، ما را دروغگو حساب کرده و بازداشت مان کرده اند والان حدود دو سال هم است هرکجا می روم و نامه می برم نامه های مرا نمی گیرند و می گویند سعید تمام شده و دنبال او نگردید."

سی‌ام آبان ماه ۱۳۹۳ هاشم زینالی ، پدر سعید زینالی بازداشت و با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. آقای زینالی که به ۹۱ روز زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد، اعلام کرد که در مدت بازداشت در بند ۲ الف سپاه زندانی بوده و از او خواسته‌اند سرنوشت فرزندش را پی‌گیری نکند.

پیش از آن، در هفدهم مهرماه ۱۳۸۹ هم مادر و خواهر سعید زینالی بازداشت و با قرار کفالت آزاد شده بودند. به گفته خواهر سعید زینالی: "بازجو گفت بعد از یازده - دوازده سال مادرت افتاده دنبال دو تا تکه استخوان؟ گفتم او مادر است حق دارد. همان دو تا تکه استخوان را مادرم می‌خواهد. استخوان بچه‌اش است. همان دو تا تکه استخوان را نشان مادرم بدهید. اگر مرده، قبرش را نشان مان بدهید بگویید که زنده نیست تا ما بدانیم سعید ما کجاست زنده یا مرده‌اش کجاست. اما گفت به مادرت بگو اگر باز دنبال سعید بگردد و پی‌گیری کند برای همه اعضای خانواده شما مشکل ایجاد می‌شود".

اکرم نقابی، مادر سعید زینالی می گوید: "بازجوهای سپاه به ما گفتند یک گردباد آمده و گوشه ای از زندگی شما را هم گرفته. دنبال سعید نگردید و فکر کنید که شهید شده و جزو شهیدان ما حساب کنید. من قبول نکردم من یک مادر هستم و باید بدانم سرنوشت بچه‌ام چی شد اگر مرده جنازه بدهند اگر دفن اش کرده اند جای دفن اش را به من نشان بدهند."

خانواده سعید زینالی در روند پی گیری سرنوشت فرزندشان، از آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران به مجلس خبرگان رهبری شکایت کرده اند. نامه شکایت آنها اما از سوی مجلس خبرگان رهبری از طریق پست به آنها بازگردانده شده است. خانم نقابی می گوید: "زیر نامه ما نوشته بودند که به پرونده شما جای دیگری باید رسیدگی کند. من بارها به بیت رهبری شکایت برده و از او خواسته بودم دستور بدهد به من بگویند چه بلایی سر سعید من آورده اند اما نتیجه ای نگرفتم برای همین به خبرگان رهبری شکایت بردم که پاسخ را بازجویان سپاه به من دادند و تهدید کردند که با شکایت از آقا حرمت شکنی کردید."

سرنوشت دیگر قربانیان

محسن رهامی، وکیل بیش از ۴۰۰ دانشجوی آسیب دیده در کوی دانشگاه ۱۳۷۸ گفته است که تعدادی از موکلانش از نظر جسمی آسیب دیده بودند مثل دانشجویی که یک چشمش تخلیه شد و تعدادی دیگر در اثر حمله، وسایل شخصی و کامپیوتر و اتاق خوابگاهشان منهدم شده بود."در نهایت بعد از ۱۶ جلسه دادگاه تنها یک گروهبان را به جرم دزدی ریش تراش به ۹۱ روز حبس و ۱۰۰ هزار تومان جریمه محکوم کردند و یک پرسنل دیگر نیروی انتظامی هم به جرم سرپیچی از دستور به دو سال حبس و تمام شد. دیه صدمات و خسارات را گفتند از بیت المال می‌دهند و در پاسخ به اعتراضات دانشجویان و شاکیان، پرونده، بایگانی شده و بی سرانجام ماند."

اکبر محمدی، دانشجوی بازداشت شده در کوی دانشگاه ۱۳۷۸ در حالی که در اعتصاب غذا به سر می برد در مرداد ۱۳۹۵ به طرز مشکوکی در زندان اوین جان باخت. او ابتدا به اعدام و سپس به ۱۵ سال زندان محکوم شده بود.

مرگ مرموز یک فعال دانشجویی در زندان اوین

از فرشته علیزاده و تارا حامی فر به عنوان دیگر قربانیان کوی دانشگاه ۷۸ نام برده می شود هرچند که این مساله تاکنون به صورت رسمی تایید نشده است.

عزت ابراهیم نژاد اما سرباز وظیفه ای بود که در شب حمله به کوی دانشگاه تهران برای دیدار دوستان خود در کوی حضور داشت. او بر اثر اصابت گلوله کشته شد و بعد از کشته شدن، به اقدام علیه امنیت ملی متهم ولی به خاطر زنده نبودن، قرار موقوفی تعقیب برای او صادر شد. خانواده آقای ابراهیم نژاد شکایت کردند و خواهان معرفی قاتل یا قاتلان او شدند. آنها اعلام کردند مشخصات و نام قاتل را می دانند و به دادگاه ارائه داده اند اما دادگاه بدون حضور خانواده و وکلای آنها، متهمان قتل آقای ابراهیم نژاد را تبرئه کرد و پرونده را بست.