قهرمانی تیم فوتبال تراختور آزربایجان در لیگ برتر ایران، نه تنها یک افتخار ورزشی برای میلیون‌ها تورک آزربایجانی ساکن در ایران و سراسر جهان بود، بلکه همچون آینه‌ای تمام‌قد، زخم‌های خون آلود تبعیض، تحقیر و نژادپرستی سیستماتیک علیه تورک‌ها در ایران را بار دیگر آشکار کرد. واکنش‌های پر از خشم، بغض و ناتوانی برخی محافل سیاسی و رسانه‌ای، به‌ویژه از سوی جریان‌هایی چون «شورای مدیریت گذار» که ادعای اپوزیسیون دارند، اما در عمل هم‌صدا و هم‌مسیر با رژیم جمهوری اسلامی عمل می‌کنند، خود گویای این واقعیت تلخ است.
در بیانیه اخیر این شورا، نویسنده ای که خود را عقل‌کل فرض کرده، با نگاهی تحقیرآمیز و نژادپرستانه به قهرمانی تراختور پرداخته است. در بخشی از این متن آمده است:
«با پیروزی تیم تراکتورسازی به عنوان قهرمان لیگ برتر کشور، تیم‌های باشگاهی اصلی ترکیه و جمهوری باکو این قهرمانی را تبریک گفتند.»
همان‌طور که به‌وضوح پیداست، نویسنده این به اصطلاح بیانیه حتی از به‌زبان‌آوردن نام واقعی جمهوری آزربایجان خودداری کرده و آگاهانه از واژه ی «جمهوری باکو» که به زعم خودش تحقیرآمیزاست استفاده کرده است ، رفتاری که طی سال‌های اخیر بارها و بارها از سوی مأموران فکری رژیم و یا به‌اصطلاح اپوزیسیون تکرار شده است. این تحریف عامدانه، تنها یکی از مصادیق همان نژادپرستی پنهان و آشکاری است که افکار پوسیده‌ی عصر آهنی را حمل می‌کند ، جریانی که نه تنها از بیداری ملی تورک‌ها می‌هراسد، بلکه حتی از شنیدن و پذیرفتن نام و هویت ملت تورک نیز عاجز است.
از سوی دیگر، واقعیت‌های انکارناپذیر در یک سال اخیر و به خصوص یک هفته اخیر که قهرمانی تیم تراختور آزربایجان تسجیل گردیده در رفتار رسانه‌های داخلی و نهادهای رسمی نیز مهر تأییدی است بر این تبعیض نهادینه‌شده است.
رئیس فدراسیون فوتبال ایران حتی یک پیام تبریک ساده به تیم قهرمان لیگ، یعنی تراختور، نداد. این سکوت معنادار، نمادی از انکار هویت و دستاورد میلیون‌ها تورک بود.
شبکه سه موسوم به شبکه ملی، در اقدامی عجیب بازی‌های تراختور را بایکوت کرد. بسیاری از مسابقات این تیم پخش نشد یا با تأخیر و سانسور همراه بود.
رسانه‌های داخلی و تیم های دولتی ( و تیم های اجیر شده اشان) هر روز با زبان تحقیر و توهین به تراختور و هوادارانش تاختند و کوچک‌ترین بهانه‌ای را برای تخریب این باشگاه مردمی از دست ندادند و با اجیر کردن عده ای نان به نرخ روز خور در اکثر بازی های بیرون از خانه تیم تراختور بازیکنان و طرفداران تیم تراختور را همچون دشمن خونی می دیدند و با به زبان آوردن کلمات سخیف و خارج از عرف سعی در از بین بردن روحیه عوامل تیم اعم از بازیکنان طرفداران و... داشتند.
اما همین که رسانه‌های تیم های باشگاهی جمهوری تورکیه و جمهوری آزربایجان و دیگر رسانه های بین المللی شروع به بازتاب این قهرمانی و شادی مردم آزربایجان کردند، همان‌هایی که مدعی «غیرت ملی» بودند، به جوش آمدند و تراختور را تهدیدی برای «وحدت ملی» دانستند!
نژادپرستی و تورک ستیزی، چه در رژیم حاکم و چه در اپوزیسیونِ خودبرترپندار، امروز به وضوح در برابر چشم جهانیان قرار دارد. تا زمانی که این تفکر اصلاح نشود، هیچ راهی به سوی آزادی، برابری و عدالت در ایران ممکن نخواهد بود و هیچ راهی برای گذار کردن شورای به اصطلاح گذار نخواهد بود.
شورای به اصطلاح گذار و شوراهای هم پاله آن باید این حقیقت «قهرمانی تراختور، ادامه یک بیداری است، بیداری ملتی که دیگر حاضر نیست در حاشیه بماند.» را باید در سر در ورودی افکارشان حک کنند و زین پس از چنین افکار شوم خود پرهیز کنند تا بلکه امیدی برای گذرشان از این طرف جوب آب به آن طرف جوب دوشا دوش رژیم حاکم، باشند و هر دو نظاره گر احقاق حقوق پایمال شده و برپایی آزادلیق، عدالت و میللی حؤکومت در آزربایجان جنوبی را باشند.
