هر حادثه تلخی که در هر جای دنیا رخ می دهد دل هر انسان با وجدان و آزاده ای را به درد می آورد چه اتفاقات و حوادث طبیعی مثل زلزله ، سیل ، خشکسالی و‌.... و چه حوادث انسانی از قبیل آتش سوزی ولی در ایران اگر این حوادث غیر از جغرافیای مناطق خاصی رخ دهد زیاد مهم نیست و دل هر انسانی را به درد نمی آورد سیلی که اوایل امسال در ترکمن صحرا رخ داد ؛زلزله ای که چند سال پیش در ورزقان اتفاق افتاد همه گویای این تبعیض و تفاوت است ملت آزربایجان علی رغم همه بی مهری ها و تبعیض ها همیشه با هر حادثه تلخی ابراز همدردی کرده است ولی گویا خودش در غمهایش تنهاست به خاطر داریم چند سال پیش ساختمان پلاسکو در آتش سوخت همه از این حادثه شوکه و ناراحت شدند و تا مدتها در صدر اخبار مجازی و غیر مجازی قرار گرفت و افکار عمومی پیگیر و اخبار را رصد میکردند که چه بر سر ساختمان نوستالوژیک پنجاه، شصت ساله پایتخت آمد که هیچ اشکالی هم ندارد ولی اشکال کار آنجاست که با نهایت تاسف چند روز پیش بازار تاریخی تبریز که یکی از بزرگترین وتاریخی ترین بازارهای ایران و جهان بود دچار حادثه شد.

بازاری که ثبت یونسکو هست و تاریخ و سفرنامه ها از آن یاد کرده است ابن بطوطه هشتصد سال پیش در وصف بازار تبریز میگوید "به شهر تبریز در آمدیم و به بازار بزرگی رسیدیم و آن از بهترین بازار هایی بود که در همه شهرهای دنیا دیده بودم " بازار تبریز هویت آزربایجان و پایتخت بود که در آتش سوخت و دوباره شاهد این تبعیض هستیم.

بنده این حادثه تلخ را به همه مردم با فرهنگ و هنر دوست آزربایجان و تبریز تسلیت عرض می کنم و با همه آسیب دیدگان حادثه ابراز همدردی می‌نمایم.

یاشار شاهینی (آتیلا)