در آستانه تولد قهرمان ملی آزربایجان ؛بابک خرمدین ،خبر شهادت چند تن از فرزندان آزربایجان به دست تروریستهای کرد موجب بسی تألم شد. این دست حوادث در سال های اخیر زیاد تکرار میشود و متأسفانه این خانواده های آزربایجانی هستند که داغ دار میشوند و بر سیل شهدایی که از اول انقلاب به دست تروریستهای کرد از حزب کومله گرفته تا حذب دمکرات و پژاک افزوده میشود. تروریستهایی که سودای کردستان بزرگ در سر دارند و چشم به خاک آزربایجان دوخته اند وبرای رسیدن به مقاصدشان از هیچ جنایتی فرو گذار نکرده اند . سیاست و پلتیک نظام برای رفع این مساله اسکان دادن کردها در خاک آزربایجان و مشغول کردن آنها به کسب و کار بوده که با این ترفند هم جلوی چشم باشند و هم درگیر زندگی و کسب درآمد و در نهایت به هم زدن ترکیب جمعیتی منطقه که بدین وسیله حرکتهای ناسیونالیستی و قوم گرایی را خنثی کنند ولی سیستم حکومتی از اینجای کار غافل بود و به اصطلاح اینجای کار را پیش بینی نکرده بود که در دراز مدت این پلتیک مشکل ساز خواهد شد ،تجربه ای که خود بنده از همزیستی با کردها در اورمیه دارم این است که اینها مستقیم یا غیر مستقیم به یکی از این احزاب کمک میکنند خواه کمک مالی ،تبلیغاتی و یا احساس تعلق خاطر داشتن. مردم آزربایجان در طول تاریخ با حوادث بسیاری دست به گریبان بوده و برای هویت و خاک خود جنگیده از قهرمانان آزربایجان بابک خرمدین گرفته تا ستار خان و باقر خان و حوادث سولدوز و ... که قهرمانان بی نام و نشان فراوان داشته اند. مردم تورک آزربایجان در عین اینکه همیشه مورد تاخت و تاز بدخواهان به خاک و هویتشان بوده اند محکم و استوار پای خاک و هویتشان خواهند ایستاد و پیامشان به دشمنان این است «که هیچ سیاست و هیچ شخصیتی نمیتواند به اراده این ملت بزرگ خدشه ای وارد کند»استاندار غیر بومی و قوم گرای کرد ،به جنابعالی پیشنهاد میکنم که تاریخ این ملت غیور آزربایجان را یکبار دیگر مرور کنید ؛که متوجه خواهید شد ؛که این ملت خون میدهد ولی خاک نمیدهد.
