نه تنها عموم مردم #آذربایجان بلکه اکثریت #جامعه_ایرانی بارها از مسولین، علی الخصوص مسولین استانی و شهری خود این جمله معروف را که #از_بالا_نمی_گذارند را شنیده اند، اما باید بدون تعارف بیان داشت این #جمله_معروف به اندازه تمامی شهرهای ایران در #آذربایجان کاربرد دارد. تمامی تلاشها، کوششها برای گرفتن در مناصب انجام می شود ولی هنگام طرح #مطالبات خیلی راحت می شنویم: #اوستن_قویمویللار

#نگارنده اساسا نمی تواند این را درک و فهم کند که چگونه است هنگامی که #آقایان در جایگاه مقام عالی #وزارت، مقام عالی #سفارت، مقام عالی #سازمانهای بزرگ کشوری، مقام عالی #استانداری در شهرهای دیگر همچون پایتخت، #مجلس شورای اسلامی، #نامزدی_انتخابات_ریاست_جمهوری ... قرار می گیرند، اوستن قویوللار؟ این #دستهای_پنهان چگونه دستی هستند که همزمان دو کار مهم را انجام می دهد؟ هنگام که پیشرفت #شخصی عزیزان است حالت انبساط به خود می گیرد، اما هنگام تلاش این حضرات برای پیشرفت امور #منطقه دچار انقباض می شود؟

چرا ما #آذربایجانی ها خیلی راحت در سطوح #اداری پیشرفت می کنیم ولی هنگام بیان مشکلات #منطقه دچار ضعف و ناتوانی می شویم و از عالم غیب سخن می کنیم؟ آیا غیر این است که پیشرفت و موقعیت خودمان برای ما #اولی تر و واجب تر است؟ چرا راههای #جلب دستهای پشت پرده برای پیشرفت خود را به خوبی یاد گرفته ایم، اما هنگام ورود به مسایل منطقه #بهانه ها را در اولویت می گذاریم؟

چرا نمایندگان ما در #سال_آخر_مجلس به اندازه سه سال اول و چه بسا بیشتر دچار سخنرانی و کارهای مختلف و بعضا اثرگذار نیز می شوند؟ چرا دستانی که از بالا نمی گذاشتند در سال آخر نمایندگی دچار کرامت و لطف بیشتری می شوند؟ اساسا این یک پرسش جدی و اساسی است که چرا تا مسولین #آذربایجانی از آذربایجان که پا به بیرون می گذارند بلافاصله در کسب رسیدن به وزارت، سفارت و حتی ریاست جمهوری هستند، چه چیزی باعث میشود که بودن در کنار همزبان برایشان اقناع کننده نیست، چرا از #تعصب_آذربایجانی ما صرفا شعار یاشا یاشا گفتن را به کار می بریم؟ آیا آذربایجان با شعار #یاشاسین_آذربایجان ایستاده است یا با همت و تلاش بسیاری از مسولین دلسوز و واقعی؟ آیا انصافا ما نیازمان بیشتر بر بخش خصوصی و #کارآفرینان دلسوز بوده یاشعارهای انتخاباتی؟

#نگارنده نمی داند اساسا چه زمانی وقت #عمل به انتقادهایی که می کنیم هست. چرا ما همواره درگیر انتقاد به این وضعیت هستیم اما هنگام عمل باز #دنباله رو این دوستان هستیم؟ چرا فضای کافی به اصحاب #کارآفرین، صاحبان #اندیشه و فکر نمی دهیم؟ چرا با اینهمه قدمت و تاریخ ما دچار اشتباهای #تکراری و مداوم می شویم؟ چرا به جای #تعصب به افکار دچار تعصب به #اشخاص آنهم به صورت استثنایی هستیم؟یکی از #دلایل مهم عدم پیشرفت منطقه #دستهای_پنهان نیست، #درد ما این نیست که از بالا نمی گذارند بلکه #میل_رفتن_به_بالا_نمی_گذارد