آذوح: پس از جريانات پادگان مهاباد (سویوق بولاق) و درست يكماه پس از انقلاب ۱۳۵۷، قاسملو خواست و اهداف گروهک دموكرات را چنين بيان ميكند: (خلق كرد فقط خودمختاري ميخواهد.) هرچند سخن وي مسلما شامل همه مردم كرد نمي شد، اما مساله مهم اينست كه او در اينجا از خلق كرد صحبت مي كند ولي بعدا اين خود مختاري طلبي را كه اصولا بايد از حاكميت طلب نمايد با ريختن خون مردم بيگناه و مظلوم تورك شهرهاي سولدوز (نقده)، خانا و … و تلاش جهت ضميمه نمودن مناطق ترك نشين به جغرافياي تخيلي خويش دنبال مي نمايد و منطقه را با چالشي عظيم و خطرناك مواجه مي سازد.
پس از اينكه اینها پادگان مهاباد را خلع سلاح نمودند و پس از سازماندهي، با لشكري كاملا مسلح كه تعدادشان بيست هزار تن يا حتي بيشتر عنوان شده، جهت برگزاري ميتينگ حزبي راه نقده را در پيش گرفتند! سولدوز (نقده)ايي كه تنها ۱۲ درصد آنرا كردها تشكيل ميدادند. دكتر چمران در كتاب كردستان خود علت برگزاري اين ميتينگ در سولدوز را اينگونه بيان ميدارد:
"احزاب چپ در تاریخ ٣١ فروردین ۱۳۵۸ نیروهای مسلح خود را به نقده می برند، شهری که از بیست هزار نفر جمعیت آن، تقریباً ۱۵ هزار نفر تورک زبانند، و معلوم است که از قدیم بین کرد و تورک حساسیت وجود دارد. در وسط این شهر تورک نشین، بیست هزار کرد از نقاط مختلف جمع شده و دست به تظاهرات می زنند که ده هزار نفر آنها مسلح بودند. چه کسی میتواند چنین عملی ر ا توجیه کند؟ راستی چه دلیلی داشت که احزاب در نقده تورک زبان، زور و بازو نشان دهند و همه قدرت نظامی خود را در آنجا تجهیز کنند؟ جواب برای ما روشن است و آن اینکه می خواستند مسلحانه بر نقده نیز مسلط شوند
زیرا نقده دروازه آذربایجان است و برای وصول به اُشنویه و جلدیان و پیرانشهر (خانا) حیاتی است و برای نفوذ به آذربایجان سیطره بر نقده ضروری بود، لذا مسلحانه وارد نقده شدند و قدرت نمایی کردند، می خواستند هر نفس کشی ر ا خفه کنند و خلاصه نقده ر ا مثل شهرهای دیگر زیر سلطه خود درآورند"
در جريان ورود اعضای گروهک مسلح به سولدوز (نقده)، توركها كه به نيات پليد و روحيات طمع كارانه آنان آگاه بودند جهت جلوگيري از ايجاد حساسيت و تنش و خونريزي سعي در متقاعد ساختن سران حزب جهت برگزاري ميتينگ در نقطه ايي ديگر مي نمايند.اما اين اقدام مردم شهر بي فايده بود و حتي “قاسملو” و “ملا صلاح” (روحاني وقت اكراد سولدوز) در تماس با ريش سفيدان شهر، تخليه و تسليم شهر را خواستار مي شوند! به هر روي كردها وارد سولدوز (نقده) شده و در استاديوم ورزشي شهر جمع ميگردند. در اين هنگام با شليك گلوله ايي، كردهاي تا دندان مسلح به خيابانهاي شهر ريخته و شروع به شليك بطرف مردم بيگناه تورک و كشتار آنان مينمايند. مردم بي دفاع ولي غيرتمند و جسور سولدوز (نقده) بجاي فرار و تسليم شهر به لشكر ياغيان دموكرات كرد، با معدود اسلحه هايي كه در اختيار داشتند از خود و خانواده و ناموس شخصي و ملي شان و وطن خود دفاع مي كنند.
پس از ۳ روز از شروع جنگ و كشته شدن اهالي بي دفاع سولدوز، “حجت الاسلام حسني” (امام جمعه وقت اورمیه) نزد سرهنگ ظهیرنژاد رفته و با گرفتن دو نفربر و هزار قبضه سلاح , آماده رفتن به سولدوز شد و با صدور اطلاعیه ای , از مردم برای آزادسازی سولدوز استمداد نمود. با ملحق شدن مردم به مسلحین آقای حسنی , وی با نیرویی بالغ بر شش صد نفر , سحرگاهان به سوی سولدوز حرکت نمود.
دمکرات ها در نقده جنایات بسیاری مرتکب شدند. بدن های بی سر جوانان و سرهای مادران و فرزندانی که با سیخ به طور بالعکس بر بدن های یکدیگر دوخته شده بود و شهدایی که بالغ بر دویست نفر می شدند , تنها بخش کوچکی از جنایات گروه تروریستی دمکرات ها در شهر سولدوز به شمار می روند.
در خصوص جنايات اسفناك دموكراتها در آن يك هفته “حسني” ميگويد: (فرداي آنروز ظهر بود كه من از دو خانه ديدن كردم كه در يكي از آنها يازده نفر را سر بريده بودند كه از ديدن آنها خيلي نارحت شدم. مثلا (کردها) سر دخترك ۳ ساله ايي را بريده بودند و با سه سيخ به سينه مادر ۲۳ ساله اش چسبانده بودند. پيرمرد و پيرزن هم بين آنها بود. ۲۲ نفر ديگر را هم در جايي ديگر با طناب اعدام كرده بودند. در خانه ايي ديگر جواني را با تبر قطعه – قطعه كرده بودند. عاملين اين جنايتها كساني بودند كه ادعاي دموكرات بودن داشتند.
جنگ سولدوز (نقده ) 1358- 31فروردین: لیست شهدا (برگرفته از وبلاگ قاراقاشقا)
متاسفانه در این جنگ نابرابر و غافل گیرانه اعضای حدود 120 خانواده ترک توسط گروههای مسلح کرد قتل عام شدند که اسامی و آمار دقیق کشته شدگان تاکنون از سوی دولت ایران اعلام نشده است.در سایه تحقیقات میدانی و اظهار مطلعین قسمتی از اسامی کشته شد گان این جنگ نابرابر گردآوری و منتشر شده است که به شرح ذیل می باشد:
1- عباس آبیار، متولد 1304
2- عیوض آبیار، متولد 1335
3- سیف الله آقازاده، متولد 1324
4- قنبر ابراهیم اژدری، متلود 1328
5- سلطانعلی اکبری، متولد 1304
6- نجفقلی الماس زاده، متولد 1330
7- جعفر تقی زاده، متولد 1308
8- علی حسین نژاد، متولد 1339
9- حبیب حقی ، متولد 1292
10- خیرالله حقوردی، متولد 1306
11- اردشیر قاسمزاده، متولد 1337
12- جمشید قاسمزاده، متولد 1328
13- لطفعی محمد زاده، متولد 1273
14- رمضان نصیری، متولد 1318
15- نورعلی هادی، متولد 1305
16- حاج آقا خالقی بفراجرد، متولد 1332 درجه دار
17- سلیمان اشرفی فرد، متولد 1310
18- قوچعلی اطلسی، متولد 1305
19- عزیز بدلی، متولد 1340
20- طرلان قاسم زاده
21- میرزاعلی بدلی، متولد 1314
22- عبدالله پاشاپور، متولد 1324
23- خلیل پوراییرانی، متولود 1342
24- علی پیشیار، متولد 1300
25- محمد جعفری، متولد 1306
26- ایوب رستمی، متولد 1332
27- مصطفی صادقیار، متولد 1327
28- قربانعلی عبدلی، متولد 1270
29- یوسف فیضی پور، متولد 1318
30- رحمت الله قاسمزاده، متولد 1334
31- محسن قاسمزاده، متولد 1292
32- ول یالله مختارپور، متولد 1327
33- نادعلی مسافری، متولد 1318
34- علی مهرفر، متولد 1323
35- نعمت عباس جوان، متولد 1307
36- قربان ولی زاده، متولد 1326
37- حسین علی هاشم پور، متولد 1317
